Zotri kryetar a po mi then dy vo

 Hamdi Nuhiju

Aktivisti i devotshëm ka rënë mbrëmë në gjumë me idenë se do të zgjohet herët në mëngjes për të fërguar dy vezë dhe për t`u nisur me zell në Kongresin e Partisë. Për ta shpëtuar buxhetin e partisë ai i ka ndërmarr të gjitha masat e nevojshme duke u kujdesur për vet-ushqyerjen dhe duke kursyer në maksimum partinë dhe deputetët e saj që marrin rroga modeste mbi 1000 euro. Në Gjermani rrogat janë më të larta se të deputetëve tanë, tha në veti aktivisti duke e zhytur veten në idenë e kursimtarit.

U zgjua herët para se të thërras ezani i sabahut, edhe pse gjatë kohë nuk ka shkuar në xhami, kësaj here e vendosi që të shkoj në xhami para hoxhës. Hoxha me një shikim të habitshëm e pa aktivistin e zellshëm dhe nisi t`i bëj përllogaritjet: pse ky sot erdhi në xhami, kur thuaja gati një vit  ka që nuk është parë këndej pari?!

Me t`u kthyer në shtëpi, pas namazit të sabahut vijon zhgënjimi, vezë nuk ka! Ka harruar të blej edhe pse gruaja e porositi tre e katër herë. Frizi bosh, barku bosh. Si t`ia bëj në këtë kohë të hershme. Mendoi e mendoi, por nuk gjeti ndonjë zgjidhje. Me atë mendim doli me vrap nga shtëpia për të pritur taksitë për deri në kryeqytet dhe pastaj prej në kryeqytet me autobus për në qytetin ku mbahej Kongresi i Partisë.

Rrugës për në kryeqytet me taksistët lokal, aktivisti po e dëgjon një zhurmë dhe një erë: shkllup, zhgllup, hante me zell hamburgerin e tij një student! Zorrët filluan që t`i bëjnë zhgrr, por misioni i aktivistit është më i madh se zorrët e tij, ai e përmbajti veten.

Taksisti udhëtarët në kryeqytet i la dy kilometra larg autobusëve. Aktivisti e pagoi biletën dhe u nis me vrap në drejtim të autobusëve. Filloi të lodhej, të djersitej, e mundonte ideja se pse ka dal nga shtëpia i pa ushqyer.

Në stacionin e autobusëve duhej që të priste 50 minuta, derisa të niset për në qytetin ku mbahej Kongresi i Partisë. Çka të shihte anësh? Disa fëmijë duke pirë lëngje të ndryshme dhe duke ngrënë ëmbëlsira, gra duke pirë ujë, punëtor duke ngrënë tost, shoferët e autobusëve duke pirë kafet e tyre. U mundua t`i ikë atij mendimi, por vështirë! Disi e përmbajti veten, hipi në autobus dhe arriti në vendin ku duhej që të mbahej Kongresi.

Filluan punimet e Kongresit! Filluan fjalimet, një e nga një, kongresi zgjaste në pafundësi, ndërsa zorrët e aktivistit të devotshëm vetëm se hidhnin valle. Pas pesë orëve, kaluan në votime. U zgjodh kryetari i ri i partisë! Nga salla dëgjoheshin duartrokitje, kryetari i ri e mori fjalën falënderuese. I dha zor dhe e zgjati fjalimin 23 minutave. Pas përfundimit të fjalimit, iu drejtua të pranishmëve, a ka dikush të thotë diçka?

Aktivisti i devotshëm e ngriti dorën dhe u ngrit edhe në këmbë që ta shohin të gjithë: unë o kryetar.

Urdhëro, i thanë!

Zotri kryetar, vazhdoi aktivisti, a po mi then dy vo?