Gjumi ose vdekja

Hamdi Nuhiju

Të flesh është mëshirë prej Zotit të botëve ashtu si është mëshirë edhe vdekja pas një sëmundjeje të rënd. Meditimi rreth gjumit është faza më e rëndësishme e jetës. Njerëzimi ka marr famë dhe ka nxjerr filozofët e mëdhenj në skenë duke hulumtuar fenomenin e gjumit.

Bota e cila nuk kuptohet përmes fenomenit të jetës, të prejardhjes së saj, e deri tek përfundimi dhe transferimi është botë kafshërore. Fatkeqësisht shumë ideologji në këtë botë nuk janë të vetëdijshme në këtë temë. Ata ende pretendojnë se kanë në dorë fatin e jetës së tyre e cila sipas tyre është e përjetshme për sytë që e shohin dhe ndjenjat që e ndjejnë.

Edhe ti kujton se bota ka një fillim dhe fundi i saj përmbyllet me vdekjen? Sikur dita qysh ka fillimin me zgjimin në mëngjes dhe përfundimi i saj është gjumi? Po, çfarë ndodh me atë gjumë ose kotej e cila bëhet në mes të ditës? Si mund ta shpjegosh përfundimin e ditës me gjumin?

Ebu Bekri r.a. ka thënë shpesh:” Të kuptosh se nuk je i zoti ta kuptosh, ky është konceptimi i kuptimit e i njohjes.” Kjo botë  është edhe dije edhe njohje. Fanatikët e kapur vetëm pas dijes, duke mënjanuar njohjen, kapën armët dhe filluan luftën e parë botërore e të dytë. Në këtë mënyrë ata njerëz të dijes shkatërruan miliona njerëz të pafajshëm, shkatërruan shtete, perandori, fshatra, qytete, e rajone të ndryshme të botës. Në anën tjetër, fanatiket që u kapën pas njohjes pa dijen, edhe në shekullin në të cilin po jetojmë, i quajtur shekull i përparimit dhe dijes, po shkatërrojnë e vrasin njerëz të pafajshëm. Raste të tilla kemi plot me popullin Rohinga që është viktimë e një njohjeje të verbër të një grupi religjioz që është deklaruar si grupi me njohje më të thellë meditative e shpirtërore.

Në Hilje të Ebu Nuajmit, 7/90, shkruan:” Gjumi është vëllai i vogël i vdekjes”. Mungesa e veprimit të vetëdijes tek popujt mysliman në kohën tonë ka shkaktuar një përgjumje masive të miliona njerëzve. E shikojmë për çdo ditë nga ekranet e vogël të televizorit masakrën që bëhet mbi myslimanët, dhe nuk jemi në gjendje të reagojmë. Ky ndalim i reagimit, vjen nga mungesa e ndërgjegjësimit dhe vetëdijes së myslimanëve se koha e gjumit që është vdekje ka kaluar dhe ka ardhur koha e vdekjes që është rilindje dhe një mëngjes i madh. Nëse gjumi është vëlla i vogël i vdekjes, vdekja është vëlla i madh i rilindjes së popujve mysliman në këtë botë.

Pejgamberi ynë i dashur Muhammed Mustafa-ja alejhi selam kur binte për të fjetur në mesin e lutjeve lexonte edhe këtë lutje:” O Zoti im, ta dorëzoj veten time ty, kthehem nga Ti dhe çdo gjë timen e lë në dorën Tënde. Mbështetem te Ti edhe duke u druajtur, edhe duke shpresuar. Nuk ka mbrojtje tjetër prej Teje,  veç Teje, Ti je i vetmi mbrojtjes. O Zot, i besoj librit që ke zbritur dhe pejgamberit që ke dërguar. O Zot, më ruaj nga ndëshkimi Yt, ditën kur do të ringjallësh të gjithë njerëzit. Unë, më emrin Tënd vdes, me emrin Tënd ringjallem.”

Kjo lutje ka ardhur si rezultat i një vetëdijeje, ndërgjegjësimi, bindjeje të sinqertë në rrugën e Allahut xh.sh. E tillë duhet të jetë rruga e myslimanit.