Ditar Ramazani-23

Hamdi Nuhiju 

E shtunë, 19.07.2014, Kumanovë

Besimtarët gjenden në kërkim të Natës së Kadrit. Natë e fshehur në dhjetë netëshin e fundit të muajit Ramazan. Natë më e vlefshme se një mijë muaj.

Natë e begatshme për jetën e besimtarit mysliman.

Ti po e kërkon begatinë më të madhe në këto dhjetë net, ndërsa brenda ditës po harron ta kërkosh begatinë që fshihet në pesë namazet ditore. Begati e cila nuk ka shpërblim tjetër pos Xhennetit. Si është e mundur që menjëherë pasi të kaloj muaji Ramazan, të kaloj edhe falja e namazit për ty. Si e mendon jetën tënde pa faljen e namazit?

Si në Ramazan, si jashtë Ramazanit, besimtarët falin pesë kohët e namazit pa përtesë. Ata nuk fusin hile në rrugët e tyre që i çojnë për në Xhennet. Në realitet hilet i kanë të ndaluara. Si mund ta mendosh veten edhe besimtar mysliman edhe njeri që përdor shumë hile? Këto dy gjëra gjithmonë janë në kundërshtim dhe do të janë deri në Ditën e Llogarisë. Përderisa nuk pastrojmë vetveten prej hileve, të mos presim sukses.

Ramazani si muaj i ndryshimit kërkon nga ti që të heqësh dorë prej veseve të këqija. E jo ti ushqesh ato vese me vese ende më të këqija se më parë. Dëgjon fjalë jo të hijshme prej njerëzve që janë përcaktuar edhe me profesion si njerëz të fesë, pastaj shpreson në ndryshime pozitive.

Fatkeqësisht këto gjëra duhet që ti gëlltisim, por ndonjëherë njeriu shpërthen në vetvete e del e gëlltitura në shesh. Ta përmendin sevapin, njerëzit të cilët nuk e agjërojnë Ramazanin. Të japin interpretime të ndryshme fetare, njerëzit të cilët nuk falin asnjë namaz në jetën e tyre. Po kjo pozitë dhe ky pushtet këtyre njerëzve i jepet shkaku i vetëpëlqimit tonë.

Jo rastësisht Pejgamberi Muhammed alejhi selam kur u kthye nga një betejë, tha se po kthehemi nga beteja e vogël për në betejën e madhe. Beteja e madhe është lufta me vetveten, me nefsin tonë. Nëse arrijmë që ta kontrollojmë si duhet, kemi bërë mrekulli.

Kjo luftë është e vazhdueshme, dhe pa armëpushim. Djalli në çdo moment tenton që ta ndryshoj kahen tënde dhe të orientoj drejtë ferrit. Prandaj është luftë e madhe, me pasoja shumë të mëdha. I lumi ai që del fitimtar nga kjo luftë.

Ka njerëz të ndryshëm të cilët vazhdimisht akuzojnë të tjerët, ndërsa harrojnë që ta drejtojnë gishtin e akuzës kah vetvetja. Presin ndryshime pozitive prej të tjerëve, pa bërë ata asnjë hap pozitiv. Presin mrekullia prej të tjerëve në kohën kur vet janë duke penguar çdo proces pozitiv në shoqëri. Këto njerëz nuk janë të vetëdijshëm se çka janë duke vepruar.

Besimtari ideal është ai që jeton me zemër të pastër duke mos pasur urrejtje për asnjë njeri në botë. Ai kur bie të flejë, ia fal të gjithë njerëzve gabimet që i kanë bërë gjatë ditës, ndërsa kur zgjohet, niset me qëllimin e ndihmesës së njerëzve të krejt botës. Ky besimtar është modeli që duhet të synojmë ta arrijmë.

Fitimtar janë ato njerëz, të cilët arrijnë ta kontrollojnë vetveten në momente të hidhërimit. Ah çfarë shoqërie ideale do të dukej ajo shoqëri me njerëz të tillë.