Hamdi Nuhiju
Puçi ushtarak në
Republikën e Turqisë ka nxjerr në pah shumë dimensione të nacionalizmit
shqiptar i cili nuk është shumë i qartë te një pjesë e shqiptarëve në Gadishullin
Ballkanik. Me përjashtime të intelektualëve, dhe profesorëve universitar e
akademikëve që kanë derdhur djersë në zbardhjen e ideve nacionaliste qofshin
ato edhe në kundërshtim me realitetin, pjesa tjetër e shqiptarëve, nga reagimet
e fundit për situatën në Turqi, si duket nuk janë shumë të qartë me idenë nacionaliste.
Nuk e besoj se
dikush mund të qëndroj indiferent dhe të mos ndikohet aspak nga debatet e
fundit që po bëhen në rrjetet sociale. Nuk ka rëndësi a je teoriticient që
analizon nacionalizmin, apo sociolog, ose ke ndonjë profesion tjetër, të bie në
sy tifozllëku nacionalist nga njëra anë, dhe tifozllëku politik për përkrahjen e
partisë në pushtet në Turqi, nga ana tjetër. Këto dy ekstreme si duket e kanë bërë
të pazëshëm mesin i cili as nuk qëndron indiferent ndaj ngjarjeve politike në
Turqi, por edhe nuk i lidh të njëjtat me politikën dhe nacionalizmin e për t`i
dhënë të drejtën vetes për të përcaktuar të drejtin ose gabimtarin.
Nacionalizmi
shqiptar gjithmonë ka pasur karakter mbrojtës, e jo sulmues. Ai ka të bëjë me
shqiptarët që jetojnë dhe veprojnë në vende të ndryshme të botës, me kauzën shqiptare,
e cila kur duhet zgjidhur, teoritikisht shpjegohet përmes nacionalizmit që
synon mbrojtjen e shqiptarëve nga asimilimi gjuhësor, kulturor, etnik e fetar.
Rroli i
nacionalizmit shqiptar kufizohet te vija mbrojtëse e identitetit dhe ruajtjes e
kultivimit të kauzës shqiptare në çdo vend ku ka shqiptar dhe në çdo kohë që
ata jetojnë. Nacionalizmi shqiptar nuk duhet që të nxirret në pah tek ngjarjet
tragjike që mund të ndodhin në Ukrainë, Francë ose Turqi. Dhe nuk duhet të jetë
premisa nacionaliste përcaktuese e të mirës ose të keqes në vendet ku
zhvillohen ngjarje që nuk kanë të bëjnë aspak me kauzën shqiptare.
Nëse protagonist
të ngjarjeve në shtete të ndryshme në botë, ngjarjeve të mira ose të këqija janë
shqiptar, kjo gjë nuk duhet as ta trimëroj nacionalizmin shqiptar e as t`ia
zbeh rrolin e saj mbrojtës dhe kultivues të kauzës shqiptare.
Shqiptarët si në
të kaluarën, por edhe në të tashmen dhe të ardhmen do të japin kontributin e
tyre në shtete të ndryshme të botës, që kanë kultura, fe, gjuhë dhe kombe të
ndryshme. Kjo gjë nuk duhet mohuar nga ana e tyre, pasi që në këtë sferë e tërë
bota i njeh shqiptarët si dobiprurës për njerëzimin ose sherrxhinj në momente të
caktuara.
Bandat mafioze shqiptare
në Itali, nuk duhet që ta zbehin nacionalizmin shqiptar, duke e bërë të ndihet
inferior karshi italianëve, ose ballkanasve. Shqiptarët nuk duhet për shkak të
nacionalizmit të mbrojnë banditët, pasi që nacionalizmi shqiptar banditit qoftë
shqiptar ose i huaj i thotë bandit.
Nacionalizmi shqiptar,
puçistit ose rebeluesit ndaj një shteti të huaj, ose krijuesit të çrregullimeve
në një shtet të huaj, qoftë shqiptar ose i huaj i thotë rebelues, puçist ose
çrregullues.
Tifozllëku që po shpërndahet
në rrjetet sociale nga disa grupe njerëzish që e quajnë veten nacionalist
mendoj se nuk ka asgjë të përbashkët me nacionalizmin shqiptar. Ata thjeshtë
duke u nisur nga egot dhe epshi i tyre, nga frika e ndikimit të një kulture në
ruajtjen dhe kultivimin e kulturës shqiptare, kanë krijuar urrejtje të
pakuptimtë ndaj të tjerëve, dhe çdo çrregullimi që bëhet në ato shtete, këto njerëz
i gëzohen. Ata eksitohen në kulm nëse çrregullimet në këto shtete krijohen nga
shqiptarët, si për shembull gjeneralët shqiptar në ushtrinë e Turqisë që ishin
protagonist të çrregullimeve ku humbën jetën shumë njerëz të pafajshëm.
No comments:
Post a Comment